Over 6 maanden word ik 40, een goed moment om eens terug te kijken op de afgelopen 39 jaar. Wat heb ik allemaal gedaan, wat heb ik bereikt, ben ik geworden wie ik wilde zijn? Wat is er terechtgekomen van de dromen van het kleine meisje dat ik ooit was?
Zoals velen van mijn leeftijd ben ik opgegroeid in een doorsnee gezin met vader, moeder en een zusje. Mijn vader werkte en mijn moeder bleef thuis voor de kinderen. Een soort Jan, Jans en de kinderen, compleet met rode kater. Op maandag aten we spinazie (met aardappelen en vlees), op dinsdag sperziebonen, op woensdag doperwtjes en worteltjes, op donderdag bloemkool, op vrijdag macaroni, op zaterdag brood en op zondag kip, patat en appelmoes. Elke week weer. Kortom een lekker veilige, overzichtelijke omgeving om op te groeien.
Geboren in de jaren '70 ben ik een echt product van generatie Y:
De pragmatische generatie Y betreft veelal de kinderen van de protestgeneratie, geboren tussen 1971 en 1985. Zij werden vrijgelaten in hun keuzes, hadden veel mogelijkheden en zelfontplooiing stond centraal. Levensgeluk, "je eigen ding doen" en jezelf zijn werden de belangrijkste waarden. Deze generatie werd ook de patatgeneratie genoemd, want door de onderhandelingscultuur en het gebrek aan dwang en verplichtingen verviel een deel van de jongeren al snel in passiviteit.
http://blog.youngworks.nl/specials/van-patatgeneratie-tot-prestatiegeneratie
Het gevolg: ook ik ben getroffen dor een zekere mate van keuzeverlamming. Er is zoveel leuk, er is zoveel te doen en (bijna) alles is mogelijk. Helaas ben ik geboren zonder een overduidelijk aanwezig talent voor iets en ben ik ook niet gezegend met een overdosis doorzettingsvermogen of ambitie. Waardoor ik nu dus op een punt in mijn leven ben beland dat ik mijzelf afvraag: is dit hoe ik mijn leven de volgende 40 jaar wil voortzetten of is het tijd voor verandering?
Mijn leven is veilig, overzichtelijk, geeft voldoende zekerheid maar is ook voorspelbaar en saai. Voor veel mensen misschien voldoende om tevreden te zijn, het geeft mij niet echt een gevoel van voldoening. Waarom leid ik geen uitdagend, verrassend, meeslepend, fantastisch leven.
Inmiddels weet ik dat een leven vol veiligheid vaak voortkomt uit angst en onzekerheid. Teveel bezig zijn met wat een ander zou kunnen denken, mezelf constant vergelijken met anderen, acceptatie door anderen te belangrijk vinden, streven naar perfectie gebaseerd op de waarden en normen van anderen. Angst voor afwijzing, bang om niet goed genoeg te zijn of om er niet bij te horen. Het is niet eenvoudig om jezelf te zijn in een wereld vol overtuigingen en meningen van anderen.
Tijd dus om de daad bij het woord te voegen en mijn angsten te overwinnen! Worden wie ik ben! Niet nadenken maar doen! Uit mijn hoofd en in mijn hart! Tijd om mijn dromen groter te laten zijn dan mijn angsten en mijn daden groter dan mijn woorden!
Om dit te proberen heb ik een uitdaging bedacht: voordat ik 40 word ga ik 40 "enge" dingen doen. 40 dingen om mezelf uit te dagen en het gevoel te hebben dat ik leef. Het avontuur aangaan en ontdekken wat ik echt leuk vind om te doen. Uit mijn comfort zone stappen, spannend zijn en mezelf manifesteren. Angsten overwinnen en zo een gevoel van vrijheid ervaren. De uitdaging aangaan voor het plezier en niet voor het resultaat.
Uitdaging 1? Het eerste "enge" ding op de lijst is het schrijven van dit blog. De hele wereld kan mijn avonturen volgen. Ik laat mezelf zien, stap in de arena en ga het avontuur aan. Het zal niet perfect zijn en er zullen ook vast mensen zijn met kritiek of onbegrip. Maar als ik ga zitten wachten op perfectie of mij ga laten leiden door angst voor de mening van anderen dan zullen alle kansen aan mij voorbij gaan en zal ik uiteindelijk mijn eigen unieke bijdrage aan deze wereld niet leveren. Ik laat mijzelf zien en dat voelt heel kwetsbaar maar ook heel moedig. Midlifecrisis of niet!
