Uitdaging 11: bergbeklimmen

Vandaag hebben we zin in een stevige, stoere wandeling. Bij de receptie van de camping vragen we waar we dat kunnen gaan doen. De eigenaar van de camping weet (met een oog op onze zoon) wel een paar leuke wandelingen van zo'n anderhalf uur vlakbij de camping. Nou, zeggen wij, deze kleine meneer is wel wat gewend en hij vind het leuk om te klimmen. "Oh dan is er even verderop ook nog wel een mooie wandeling. Daar is het wat ruiger", zegt de beste man. We moeten dan wel eerst even een stukje met de auto maar dat vinden wij geen probleem. "En als je de top haalt, krijg je van mij een t-shirt", meldt de campingeigenaar. We krijgen een stencil mee en op de top moeten we een knipje zetten bij Grindane, dat is de berg die we gaan beklimmen. Vol goede moed pakken we onze rugzakken, water mee, broodjes mee, we gaan ervoor!

We hebben het gevonden! De start van de wandeling. De omgeving is prachtig. Geen idee nog waar de wandeling naar toe loopt. Het eerste gedeelte is nog vlak dus kunnen we lekker doorstappen.

 

De paden op, de lanen in.....

Even pauze...

....genieten van het uitzicht. We komen al hoger.

Het begint al echt op klimmen te lijken. Zouden we er al bijna zijn? (Let op die hoge punt achteraan in het midden...)                     

 Daar bij die sneeuw, dat is vast de top. Zover kan het toch niet meer zijn? We zijn al een aardig eind onderweg. Daarachter is het vast.

De sneeuw bereikt! Op deze hoogte komen we een paar mensen tegen die op de terugweg zijn. "Is het nog ver", vragen we met hoop in onze stem. "Ja", is helaas het antwoord, "dit is ongeveer halverwege"! Dat is niet erg hoopgevend nieuws. Bovenaan de sneeuw staat een hek, daar moeten we overheen. Dan nog een stuk met rotsen en een flink eind klimmen. Dat klinkt nog best pittig maar we geven niet op, we zijn nu al zo'n eind gekomen. We gaan ervoor!

Het hek met de ladder. Hier moeten we overheen. Daarna volgen we het pad naar rechts langs het hek. Waar zou nou toch die top zijn. Elke keer denken we dat we er bijna zijn maar dat blijkt toch een illusie. Het terrein wordt ruiger. Er zijn steeds meer rotsblokken waar we overheen moeten klimmen. Zouden dit die rotsen zijn waar die mensen het over hadden? Of toch niet? Maar opgeven is geen optie meer. We zijn al zover en we gaan toch voor dat t-shirt!?

Dan staan we ineens voor een enorme berg rotsblokken. Moeten we hier omhoog? Het pad wordt steeds aangegeven met stapels stenen waar een witte V op is geschilderd en die vinden we ook terug op deze berg. Het is dus de bedoeling dat we echt gaan klimmen. Nu begrijpen we waar die mensen het over hadden en ook dat we inderdaad pas op de helft waren bij de sneeuw.

We zijn al ontzettend hoog. Zijn we er al bijna? Het is een behoorlijke klim. Alleen maar rotsen met nauwelijks een pad. Soms liggen er stenen los die wegglippen als je er op gaat staan. Eerlijk gezegd vind ik het best een beetje eng. Als die rotsblokken gaan glijden veroorzaken ze misschien wel een lawine! Streng zeg ik tegen onze zoon dat hij geen stenen mag gooien maar dat zeg ik vooral om mezelf gerust te stellen. Niet dat het erg helpt. Gewoon maar verstand op nul, door klimmen en niet naar beneden kijken!

En dan, eindelijk....Daar is de top! We hebben het gehaald!

 Nu kunnen we even lekker uitrusten. Wat een fantastisch gevoel. We hebben het gehaald en we kunnen trots zijn op onszelf! Het uitzicht is waanzinnig. We kunnen alle kanten op kilometers ver kijken. De top van de berg ligt op 1742m hoogte. Voor iemand uit het platte Nederland is dat best hoog! Zeker te voet!

On top of te world!

het uitzicht

Maar het is niet alleen maar genieten, er moet ook gewerkt worden. Wij waren namelijk op een missie: het t-shirt! Daar moeten we nog iets voor doen.

Er hangt een gele brievenbus. Dat moet ons doel zijn....

En knip! We hebben bewijs. 

Er zit ook een gastenboek in de brievenbus. Daar moeten natuurlijk ook onze namen nog even in!

En dan is het tijd voor de terugweg.

Oeps, dit is nog enger dan omhoog. Over die loszittende rotsblokken en stenen zonder enige houvast. We concentreren ons steeds op de eerstvolgende witte V, niet te ver vooruit kijken en goed naar mijn voeten kijken. Af en toe glij ik een stukje naar beneden, dan hebben mijn voeten geen grip. Twee keer verlies ik bijna mijn evenwicht maar gelukkig komen we vrij snel zonder kleerscheuren beneden.

Deze stoere jongen zet gewoon door zonder klagen. Naar beneden vindt hij ook best eng maar we houden hem goed vast. De een houdt hem bij de hand en de ander houdt het riempje vast dat goed gezekerd aan zijn rugzakje vast zit. Wat hebben we al een plezier gehad van die rugzak. Bij 'avontuurlijke' tochten hebben we toch een extra gevoel van zekerheid. Dat vindt hij zelf ook fijn!

Naar beneden gaat gelukkig een stuk sneller. Alhoewel het nog een flinke wandeling is. Op de heenweg hebben we er 3,5 uur over gedaan. De terugweg lopen we in 2,5 uur. Als we weer voorbij de sneeuw zijn, komen we een groepje mensen tegen die onderweg zijn naar boven. Een man van deze groep is al behoorlijk aan het zweten, puffen en hijgen. We waarschuwen ze maar vast. Het is niet makkelijk en ze zijn nog niet eens halverwege. Ze spreken niet veel Engels dus ik weet niet wat ze ervan begrijpen. Ze lopen in ieder geval wel door. Ik ben nog altijd benieuwd of ze het ooit gehaald hebben!

 En dan staat daar eindelijk de auto. Dat voelt ook wel een beetje als een overwinning. De top halen voelde als de grootste overwinning maar nu de wandeling dan echt helemaal ten einde is, kunnen we toegeven aan de vermoeidheid. Wat zijn we trots, vooral op onze kleine Grote man!

Dit is 'm dan in zijn geheel. De berg die wij bedwongen hebben. Hadden we van te voren geweten dat dat de top zou zijn, dan hadden we misschien wel eerder opgegeven. Ik ben blij dat we hebben doorgezet. Het gevoel van een doel hebben en dan alles op alles zetten om dat doel te bereiken, voelt heel groots. Momenten van steeds maar weer doorzetten, aansporen, verstand op nul en gaan, niet bij de pakken neer zitten, dat zijn momenten die ik in het dagelijks leven niet veel tegen kom. Dit soort uitdagingen zijn heel goed om dat eens te voelen, te ervaren hoe het voelt als je hard hebt gewerkt en dan je doel bereikt. Daar heb ik veel van opgestoken. Ik vond het een fantastische ervaring. En dat t-shirt wordt met heel veel trots gedragen!