Gisteren was de verjaardag van mijn middelste zoon. Hij is 11 jaar geworden. Om dit te vieren mocht hij een activiteit kiezen om te gaan doen met z'n allen. Dat mogen ze dit jaar allemaal. Mijn stiefzoon koos Walibi, de jongste wil naar het circus. En de middelste wilde vandaag graag gaan snowboarden. En wat is nou het geval? Snowboarden staat op mijn lijstje van enge dingen doen! Waarom? Ten eerste houd ik niet van kou en sneeuw, ten tweede lijkt het me doodeng om zo hard van een berg (of helling) af te glijden en natuurlijk ben ik bang om te vallen. Ik ben dan ook degene die een wintersportvakantie helemaal nooit ziet zitten, terwijl de rest van het gezin dat best leuk zou vinden.
Nou ben ik inmiddels al zo ver dat ik me van tevoren niet meer druk ga zitten maken. Ik ga het gewoon doen, leuk weer iets nieuws proberen. We hebben met z'n zessen eerst een uur privé les en daarna mogen we nog drie uur zelf snowboarden. Alle begin is natuurlijk spannend dus de eerste bewegingen op het snowboard zijn behoorlijk wiebelig. We beginnen met wat oefeningen met een voet vast. We moeten het snowboard optillen met onze losse voet voor het snowboard en met de losse voet achter het snowboard. Vervolgens draaien we een rondje. We schuifelen een stukje over de sneeuw achter de juf aan. Dan klimmen we omhoog tot halverwege de piste. Dat omhoog klimmen met een snowboard vast aan een voet is trouwens niet echt makkelijk. Het is behoorlijk intensief! Nu begint het echte werk. Het is de bedoeling dat we met een voet vast en de andere voet nog los naar beneden glijden. Het is maar een klein stukje maar toch vind ik het best eng. Niet nadenken, gewoon doen! Daar ga ik..... "Oeoeoeh", roep ik tijdens het glijden maar het gaat best goed en ik blijf rechtop staan! Dit is best leuk! We doen het een keer met allebei de voeten vast en daarna nog een keer maar dan met onze handen op onze schoenen. Dan blijven we beter boven het board, is goed voor het juiste gevoel. Ik vind het fysiek een zware sport maar ik vind het wel leuk. De kou daar merk ik eigenlijk helemaal niks van. Ik vind het eigenlijk wel lekker fris. "Misschien is een wintersportvakantie toch wel leuk!", roep ik.
Tijd voor de volgende stap: we gaan met de band helemaal naar boven om van de piste naar beneden te glijden. Ik moet weer even slikken. Dit is een stukkie hoger.... Maar weer: niet nadenken, gewoon gaan! Daar ga ik weer. Dit gaat een stuk harder, maar ik blijf staan. Niet gevallen! Pfoeh, dat vond ik echt wel eng. Nog een keer naar boven. Ditmaal moeten we met de voorste hand het board vasthouden, de achterste hand achter de rug. Dat betekent dat ik niet kan zien waar ik heen ga. De lerares houdt me eerst tegen met haar voet, dan stapt ze opzij. Het voelt alsof ik .... Ik vertrouw er maar op dat het goed komt en ga.... Ik kom heelhuids beneden, niet gevallen! Dan is de privé les voorbij en mogen we zelf gaan snowboarden.
Ik neem even een pauze. Zo kan ik de jongste helpen en kan ik tegelijk even uitrusten. Het is echt zwaar om steeds naar boven te klimmen, schoenen vast te maken en weer op te staan. Na een half uurtje gaan we even wat eten en drinken.
Na deze break ga ik vol goede moed weer snowboarden. Het voelt wat onwennig en een beetje eng als ik weer boven aan de piste sta. De eerste keer gaat het goed, maar de tweede keer gaat het board schuiven en val ik heel hard achterover op mijn stuitje en mijn hoofd. Dat doet pijn! Ik wacht even tot de pijn is weggetrokken en ga het dan toch nog een keer proberen. Ik kan beter meteen doorgaan anders lukt het me misschien niet meer. Ik probeer me goed te concentreren en de spanning los te laten. Niet in mijn hoofd maar gewoon gaan! Het lukt!
Jaap en ik wisselen af in het begeleiden van de jongste. Nu gaat Jaap weer even snowboarden en ga ik mijn zoon helpen. Hij heeft trouwens helemaal geen angst. Met z'n vijf jaar is hij eigenlijk te jong om te leren snowboarden maar hij gaat als een speer! Uiteindelijk gaat hij zonder problemen van bovenaf alleen naar beneden. Bij de derde keer wordt hij een beetje overmoedig. Hij wil te snel en valt op zijn stuitje. Hij staat weer op maar een klein stukje verder valt hij weer op zijn billen. Dit keer doet het echt pijn en hij geeft het op. Hij wil niet meer en gaat lekker glijden. Dat geeft mij de kans om het ook nog een keer te proberen. Het begin gaat goed, maar halverwege voel ik dat ik mijn evenwicht verlies, ik ga zelf door mijn knieën en land op mijn billen. Op deze manier is vallen niet pijnlijk dus ik ga het nog een keer proberen. Het moet toch nog een keer goed gaan voor de camera. Helaas, deze keer val ik weer keihard op mijn stuitje. Mijn benen zijn erg moe, ik sta helemaal te trillen. Ook ben ik nu echt bang om weer te vallen en ben daardoor gespannen. Ik geef het op, zo gaat het niet meer lukken. Ik glij nog een keer naar beneden met mijn snowboard als slee. Ook best spannend trouwens! Dat gaat hard!
Ik vond het een leuke ervaring. Dit heb ik maar mooi gedaan. Het was ook een pijnlijke ervaring maar dat zijn beurse plekken en dat gaat wel weer over! Ik sta nu positiever tegenover een eventuele wintersportvakantie. Dat lijkt me toch wel leuk. Buiten in de kou actief bezig zijn is helemaal niet zo verkeerd. Ik weet niet of ik dan ook ga snowboarden. Ik vond het moeilijk om mijn evenwicht te bewaren en het was fysiek ook echt wel zwaar. Skiën en/of langlaufen wil ik ook best eens proberen en anders zijn lange wandelingen door een prachtig sneeuwlandschap ook vast geweldig! En apres-ski en warme apfelstrudel en warme chocomelk en het winterzonnetje en.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten