"Wat is er nou eng aan op vakantie gaan?", hoor ik je denken. Het enge is dit: we hebben niets gepland behalve de vertrekdatum en de boot van Kiel naar Oslo. Dit is een enorme les in loslaten voor iemand die zo graag plannen maakt als ik!
Natuurlijk is het onmogelijk voor mij om helemaal niets te doen dus lees ik in de dagen voor vertrek twee boeken over Noorwegen van begin tot einde helemaal door. Ik moet natuurlijk wel weten waar we heen gaan en wat ik daar kan verwachten! Maar het blijft behoorlijk abstract want ik kan er wel over lezen maar ik kan me er niet echt iets bij voorstellen. De dag voor vertrek word ik er nog wel iets nerveuzer over en blijf ik maar zoeken op internet en print ik op het laatste moment nog een paar voorbeeld routes uit. "Stop nou", zegt Jaap, "we zien het allemaal wel". Hij is hier dus duidelijk makkelijker in dan ik.
Dag 1
Om 5 uur 's morgens vertrekken we met een volgeladen auto naar Kiel. Dat gaat allemaal heel voorspoedig en voor 12 uur arriveren we bij de boot. Wat een grote boot, een heus cruiseschip! Leuk, kunnen we ook eens ervaren hoe dat is. Aan boord is van alles te doen, er is een bioscoop, een zwembad, kinderanimatie, restaurants, een gamehal, een winkelpromenade. Voor onze zoon is het allemaal fantastisch. We vermaken ons best en het is prachtig weer dus we zitten ook veel buiten op het zonnedek. Om 21 uur zoeken we onze hut op. We zijn gesloopt! Morgenochtend om 10 uur zullen we aankomen in Oslo.
Dag 2
Na een heerlijk ontbijtbuffet word ik toch een beetje zenuwachtig. We zijn bijna in Oslo en wat dan? Waar gaan we heen? Waar gaan we vanavond slapen? Welke kant gaan we op als we de boot afrijden? Ik heb er buikpijn van! Jaap merkt dit wel en om mij gerust te stellen stelt hij voor dat we een keuze maken in welke richting we gaan rijden. We besluiten om linksaf te gaan bij Oslo, richting de fjorden. Dit is niet helemaal genoeg voor een controlfreak als ik. Dus kiezen we ook een camping uit het ANWB boekje die op de route ligt. We bellen nog even van te voren om zeker te weten dat er plek is. Je zal er maar aan het einde van de dag aankomen en er blijkt geen plek te zijn! Allemaal zorgen voor niets, natuurlijk is er plek en bovendien spreken ze nog Nederlands ook! De route naar de camping is prachtig. Er volgen veel ooh's en aah's en fotostopmomenten. Toch blijf ik een beetje gespannen tot we gesetteld zijn op de camping, dan kan ik eindelijk een beetje ontspannen.
.jpg)
Dag 3
Vandaag de omgeving verkend. We zijn in Dalen, een plaatsje in het Vestlandet. We kijken over het randje van een ravijn, we bezoeken een oude kopermijn, we bezichtigen een stavkirkje en 's avonds spotten we elanden! Het is allemaal even mooi! Ik zit nog steeds de hele tijd met mijn neus in de boekjes zodat ik precies weet wat we allemaal zien en waar we zijn. De (Nederlandse) eigenaar van de camping raadt ons aan om juist niet de toeristische trekpleisters te volgen maar Noorwegen te ontdekken door gewoon weggetjes in te slaan en onze eigen mooie plekjes te vinden. Klinkt heel leuk maar of ik al zover ben? Ik ken de boekjes met toeristische trekpleisters inmiddels al bijna uit mijn hoofd! We besluiten om de volgende dag verder te reizen naar Lofthus, ook hier is een camping uit het ANWB boekje en we bellen weer eerst om te vragen of er plek is.
Dag 4
Als alles weer is ingepakt en in de auto zit, vertrekken we richting Lofthus. We zijn eigenlijk nog maar net onderweg als ik een bord zie waar Bakeri op staat. Er stoppen veel mensen. "Stoppen", roep ik tegen Jaap. Hier wil ik even kijken en misschien kunnen we wat broodjes kopen voor onderweg. Het is een prachtige plek in het bos met allemaal hele oude hutjes. Er is een ouderwetse houtgestookte bakkerij met heerlijke broodjes, er is plek voor onze zoon om te spelen en wij eten er heerlijke soep. De oude huisjes blijken te huur en het is zo'n heerlijke plek dat ik begin te twijfelen. Zullen we niet gewoon een nachtje blijven? Kunnen we dat doen? Zomaar afwijken van ons plan? Onze zoon trekt me over de streep. Hij vind het een geweldig idee om daar een nachtje te slapen. Dus ja, natuurlijk kunnen wij dit! We zijn nergens toe verplicht, zitten nergens aan vast. Dit is tenslotte het hele idee achter deze vakantie! Niets plannen en gewoon kijken wat er op ons pad komt! We hebben een hele leuke middag en avond in Mjonoy.
Dag 5
Vandaag vertrekken we dan toch naar Lofthus. Deze ervaring heeft me goed gedaan: waarschijnlijk heb ik nu meer vertrouwen dat het wel goed komt. Ook de camping in Lofthus is mooi. We hebben een waanzinnig uitzicht. Wat ons nu duidelijk wordt, is dat het in Noorwegen gebruikelijk is dat mensen op doorreis zijn. Aan het eind van de dag, begin van de avond stroomt de camping vol met gasten en de volgende ochtend vertrekt het grootste deel weer. Ook de Noren zelf vieren op deze manier vakantie met camper of caravan.
Dag 6
Vandaag bezoeken we het natuurcentrum Hardanger en maken we een lange wandeling langs de watervallen in het Husadal. De omgeving is zo ontzettend mooi, we genieten volop. Als we weer voldaan voor onze tent zitten, maken we toch een soort van plan voor de komende dagen. We willen graag naar de Voringvossen waterval en daarna door naar Bergen. We spreken af dat we niet van te voren een slaapplek uitzoeken. Na de goede ervaringen van de afgelopen dagen kan ik die uitdaging wel aan!
Dag 7
We pakken alles weer in en vertrekken naar de Voringfossen waterval. Daar aangekomen vinden we meteen een mooie plek met huisjes. Er is nog een huisje vrij en wij kunnen een nachtje genieten van de luxe van een echt bed, een koelkast en een eigen wc! Zo makkelijk is dat nou!
Helaas hebben we niet alles in de hand. Het weer werkt niet helemaal mee en het wordt steeds mistiger. Als we na een (overigens erg mooie) wandeling bij de waterval komen, zien we niks anders dan mist! We hebben de waterval gehoord maar echt helemaal niets gezien! Tja, soms gebeuren er dingen waar je echt helemaal geen controle over hebt.
Dag 8 en 9
's Morgens vroeg gaan we op weg naar Bergen. Na een week in de natuur is het een welkome afwisseling om een tijdje in de stad door te brengen. We hebben nog geen plannen voor een slaapplek. Onderweg check ik wel even of er campings in de buurt van Bergen zijn maar dat wordt niet echt duidelijk. Loslaten dan maar. Eenmaal in de buurt van Bergen blijkt het niet makkelijk om een camping te vinden. Het is duidelijk dat we een grote stad naderen. Minder natuur, meer industrie. We besluiten om dan maar de stad in te rijden en bij het toeristenbureau te informeren naar slaapplekken. Dat gaat vast sneller dan zelf rondjes rijden. Het is inmiddels al het eind van de middag als we bij het toeristenbureau komen. Nu we toch in de stad blijven, willen we ook meteen wel luxe doen. Liefst dus een slaapplek met eigen badkamer en ontbijtservice! Helaas is er de volgende dag een concert in de stad en als we de prijzen van de (nog) beschikbare hotels horen, krabbelen we toch een beetje terug. Als we bereid zijn om de badkamer en de keuken te delen is er nog een plekje in een pension vlakbij het centrum voor een redelijke prijs. Dat doen we dus maar en ach, dit is dan ook weer een nieuwe ervaring. We komen terecht bij een oudere dame die op de bovenste etage van haar woning drie kamers verhuurd. Er is een klein keukentje, een toilet en een doucheruimte. Het is een mooie kamer en de andere gasten hebben we niet eens gezien. De volgende dag lopen we door de stad en bezichtigen de belangrijkste toeristische trekpleisters; het oude Bryggen, met de kabeltrein naar Mount Floyen, we eten vis op de Fisketorget en natuurlijk nog even souvenirtjes shoppen. Deze dagen plannen we wel de terugreis. We hebben nog een week dan moeten we weer thuis zijn. We denken erover om via Zweden en Denemarken terug te rijden maar er zijn best nog wel wat plaatsen in Noorwegen die we ook nog willen zien. Willen we dat halen binnen een week dan moeten we wel heel erg vaart gaan maken. We besluiten om dan toch weer de boot naar Kiel te nemen. Het pension heeft wifi, dus we kunnen meteen boeken. Nu de terugreis vaststaat krijg ik toch weer een beetje het gevoel dat ik moet plannen. Er is nog zoveel te zien en zo weinig tijd....
Dag 10
Vandaag vertrekken we richting Flam, waar we het treintje willen nemen van Flam naar Myrdal. Deze spoorweg is 20 km lang en heeft een hoogteverschil van 864m! Dat willen wij wel eens meemaken. Het is ongeveer drie uur rijden vanuit Bergen naar Flam maar er is zoveel te zien onderweg dat we er veel langer over doen. Aan het eind van de middag rijden we dus maar een campingterrein op om te kijken of het iets voor ons is. We vinden een mooie plek voor onze tent, met een kampvuurplek, we kijken uit op een magnifieke berg met waterval en de sfeer is superrelaxed. Wij voelen ons hier helemaal thuis! Jaap neemt zelfs nog een duik in de rivier. Mij niet gezien want dat water komt recht uit de bergen en is echt ijskoud.
Dag 11
De Flam spoorbaan is maar een half uurtje rijden van de camping en als we daar aankomen, kunnen we meteen instappen. Hoewel het best grappig is, is de trein vooral een grote toeristenfuik en stelt het verder niet heel veel voor. We willen ook nog naar de magic white caves en de Stalheimsklava maar op het moment dat wij willen vertrekken uit Flam rijden er ineens met loeiende sirenes een paar brandweerwagens en ambulances voorbij. Binnen no-time staat de hele weg vol met auto's die niet meer verder kunnen. Blijkbaar is er een ongeluk gebeurd in de tunnel. Gelukkig zaten we nog niet in de auto en wachten we dus maar tot de rij auto's weer gaat rijden. Als dat anderhalf uur later gebeurt, springen we meteen in de auto. Iets te snel want op het moment dat wij de tunnel inrijden, staat het weer stil. Na nog eens drie kwartier in de tunnel kunnen we eindelijk doorrijden. We proberen nog om naar de magic caves of de Stalheimsklava te gaan maar dat lukt niet meer. We geven op en gaan naar de camping terug. Ik baal er wel van. Het voelt een beetje als een verloren dag. Als we op de camping komen, vertelt de eigenaar van de camping dat er die dag een base-jumper van de berg is gevallen en is overleden. Zijn parachute ging niet open. Hij sprong op een onofficiële plek, zonder begeleiding, maar toch.... Als je zo iets hoort dan zijn mijn irritaties heel erg onbenullig dus die laat ik maar snel varen. We genieten van onze laatste avond op deze camping en bakken een lekker stukje zalm op ons kampvuur.
Dag 12
Het plan is om richting Lillehammer te rijden en maar te zien hoe ver we komen. Lillehammer ligt op 5 uur rijden van waar we nu zijn dus dat is veel voor een dag. We rijden door de langste tunnel van Europa (24,5 km) en stoppen nog bij een mooie staafkerk. Aan het einde van de middag rijden we door een prachtige heuvelachtige omgeving met meren die glinsteren in de zon. Jaap zou dolgraag willen zwemmen dus we gaan op zoek naar een camping of een hutje om de nacht door te brengen. Echter alles wat we vinden zijn particuliere zomerhuisjes van Noren. Zuchtend omdat we dit prachtige dal weer verlaten, zoeken we verder. Het duurt best lang voordat we een bordje camping tegenkomen. We gaan meteen maar even kijken. Het is een beetje standaard camping met een groot grasveld waar campers, caravans en tentjes door elkaar staan. Maar goed, het is maar voor een nachtje. Ze verhuren ook hutjes dus dat lijkt ons het beste idee voor vannacht. De camping ligt wel prachtig aan een meer en Jaap neemt alvast een ijskoude duik. Als we later een rondje over de camping lopen, zien we toch wel een paar mooie plekjes die wat meer afgelegen liggen. Er is ook een plek voor een tent tegen het meer aan en met een kampvuur mogelijkheid! Dan hebben we ons eigen privé strandje! Zullen we dan toch maar de tent opzetten en twee nachtjes blijven? Jaap wordt helemaal blij van die gedachte dus verlaten we het huisje en beginnen met het opzetten van de tent. Ik ben moe, heb eigenlijk geen zin meer in al dat werk maar zie ook wel de voordelen. Vooruit dan maar, even doorzetten. Ik hou een beetje een onbestemd gevoel tot we gaan slapen.
Dag 13
Vandaag voel ik me een stuk beter over onze beslissing en ik heb er weer zin in. Ik neem zelfs een duik in het meer! We maken een mooie wandeling door een natuurgebied en beklimmen een berg. We gaan 's avonds heel voldaan slapen. Hoewel het in eerste instantie niet helemaal voldeed aan onze eisen, heeft het heel goed uitgepakt. Het was toch weer een les in loslaten. Het loslaten van een bepaalde verwachting of eisenpakket. Elke dag weer opnieuw beginnen en open staan voor iets nieuws of iets anders.
Dag 14 en 15
Met nieuwe energie vertrekken we vandaag weer verder richting Lillehammer. Spannend waar we vanavond zullen gaan slapen! We zijn vrij snel bij Lillehammer, de omgeving is eigenlijk veel minder mooi dan waar we vandaan komen. Er zijn geen hoge bergen meer, wel heuvels met veel donkere dennenbossen. Ook rijden we over de enige snelweg van Noorwegen, de E6. We wilden graag een camping zoeken in deze omgeving maar echt veel keus is er niet. Jaap wil wel graag iets aan het water en ik vind dat het in de natuur moet zijn. Het zijn tenslotte onze laatste nachtjes in Noorwegen en die "moeten" wel leuk worden. We rijden dus maar door richting het noorden maar het enige wat we tegenkomen zijn campings die direct naast of zelfs onder (!) de snelweg liggen. Dat ben ik dus echt niet van plan als afsluiter van deze prachtige vakantie! Er stroomt langs de snelweg een brede rivier en aan de overkant van de rivier lijkt de omgeving veel mooier. We besluiten om te proberen naar de overkant te komen en na een paar rondjes rijden, lukt dat uiteindelijk. We rijden minstens een uur door de heuvels maar we komen niks tegen. Uiteindelijk keren we terug naar de snelweg en rijden toch maar weer verder noordwaarts. De snelweg houdt op en we rijden door een paar kleine dorpjes. Na inmiddels 8 uur in de auto te hebben gezeten, komen we in Heidal. We zijn het nu echt helemaal zat en als we een bordje zien met hutjes aarzelen we geen moment. We komen bij een prachtige oude boerderij maar zien verder geen hutjes, ofzo. Jaap gaat het toch maar even vragen want we hebben echt geen zin om nog verder te zoeken. Er woont een oudere dame die heel blij is dat wij er zijn, ze heeft zeker een slaapplaats voor ons! In de tuin staat een prachtig huisje, helemaal voorzien van alle gemakken. Hier willen wij wel twee nachten blijven! Ik voel me behoorlijk opgelucht maar kan het ook bijna niet geloven. Een tijdje loop ik met een angstig gevoel rond. Er zal wel iets gebeuren waardoor we er weer uit moeten denk ik steeds. Of nog erger: de oude dame is een psychopathische seriemoordenaar en komt ons iets aan doen als we slapen. Ik probeer deze gedachten los te laten. Het zijn maar mijn gedachten en helemaal geen waarheid. "Probeer nu te genieten van deze mooie plek waar we zolang naar moesten zoeken!", zeg ik tegen mezelf. Toch duurt het even voor ik in slaap val en de nacht verloopt onrustig (gelukkig wel zonder oude vrouwtjes die veranderen in seriemoordenaars!).
De volgende dag maken we een mooie wandeling door Heidal, we picknicken bij de Sjoa rivier (nummer 1 rafting rivier van Europa) en bezoeken de plaatselijke handverk en husvlit centra. Vanavond nog een keer lekker slapen in een echt bed. Morgen vertrekken we richting Oslo.
Dag 16
Vandaag rijden we hetzelfde stuk weer terug naar Lillehammer. Elke keer als we onderweg een camping zien, roepen we: "Oh, hier hadden we ook wel kunnen stoppen! Hebben we dat niet gezien?" Uiteindelijk word ik er helemaal gek van en wil ik het niet meer zeggen of denken. We hebben eergisteren keuzes gemaakt en we kunnen daar nu toch niets meer aan veranderen. Voorbij Lillehammer is het nog ongeveer twee uur rijden naar Oslo. De hele weg hebben we langs water gereden (het Mjosameer is het grootste meer van Noorwegen) en Jaap is heel erg gericht op het water. Hij moet en zal overnachten in de buurt van water. Uiteindelijk word ik boos en begin te schreeuwen. Ik voel me gespannen en gestrest. Ik ben in mijn hoofd alweer bezig met thuis en wat er daar allemaal op me ligt te wachten. En dat hele "waar slapen we vanavond ding" begint onze gedachten te overheersen. Het is bijna het enige waar we nog over praten. Het word me teveel. Het schreeuwen lucht eigenlijk niet eens op en ik krijg er buikpijn van. Als we een parkeerplaats tegenkomen stoppen we even om tot rust te komen. Dat helpt. We zijn nog op ongeveer een uur rijden van Oslo en we besluiten om snel rond te gaan kijken naar een camping. Voor deze nacht laten we al onze verwachtingen en eisen los. Het maakt niet uit waar we terecht komen als we maar kunnen slapen. Na een kwartiertje rijden zien we een bordje van een camping. Jaap stelt voor om hier te gaan kijken. Het maakt mij allemaal niks meer uit. Jaap mag beslissen, ik wil er niet meer over nadenken. Het is geen fantastische camping. De camping staat vol met vaste caravans met Noren. Een soort Bakkum van Noorwegen, zeg maar. Er is wel een meer waar in gezwommen wordt dus dat geeft toch de doorslag. Er is langs het water een smalle strook voor tentjes. Wij kiezen een plekje helemaal achteraan en hebben zo dan toch wel weer een hele leuke tijd op deze camping. We zwemmen even in het meer en plukken wilde frambozen die vlak naast onze tent groeien. Ook hier is het uiteindelijk helemaal goed gekomen en gaat het voornamelijk om wat je er zelf van maakt.
Dag 17
Om 12 uur moeten we in Oslo zijn voor de boot. We zijn mooi op tijd vertrokken deze ochtend dus dat redden we makkelijk. Het is raar om afscheid te moeten nemen van Noorwegen. We hebben een geweldige tijd gehad. De overtocht met de boot verloopt heel goed. We zwemmen even in het zwembad op de boot, shoppen op de winkelpromenade, gaan gamen in de gamehal, we eten buiten op het dek. Het is niet moeilijk om je te vermaken op zo'n schip maar het is wel een heel ander soort vermaak. Onze zoon is aan het eind van de dag heel erg druk en baldadig. Als we in Noorwegen de hele dag buiten waren geweest, was hij aan het einde van de dag zo mak als een lammetje! Veel buiten zijn is zo belangrijk. Dat hebben we deze vakantie weer gemerkt.
Dag 18
Na een lange rit van zo'n vijfeneenhalf uur zijn we weer thuis! Het is wel even wennen. De rit is behoorlijk saai. Niks geen mooie natuur, geen hoge bergen, groene dalen, ruige watervallen of glinsterende meren. Alleen maar snelweg en gecultiveerde weilanden.
Ik heb deze vakantie een hele belangrijke les geleerd: ben ik angstig dan komt dit voort uit een gebrek aan vertrouwen. Vertrouwen staat recht tegenover angst. Door erop te vertrouwen dat alles goed komt, kan ik gevoelens van angst en onzekerheid loslaten. Dat vertrouwen moet groeien en het zal niet altijd even makkelijk zijn maar het is een les die ik kan gebruiken elke keer als ik me angstig of onzeker voel. Het heeft ook iets positiefs; in plaats van geen angst wordt het wel vertrouwen.
Ik vond het een geweldige vakantie. Ook het kamperen vond ik erg leuk, ik heb elke keer heerlijk geslapen in de tent. Het is wel hard werken af en toe maar we waren zo fijn buiten steeds en uiteindelijk waren Jaap en ik helemaal op elkaar ingespeeld. Ieder had zijn vaste taken en zo ging het opzetten of afbreken van de tent steeds sneller. Natuurlijk hebben we ook heel erg mazzel gehad met het weer; we hebben bijna de hele vakantie mooi weer gehad. Dat kan in Noorwegen ook anders zijn! Ik zou deze vakantie zo weer een keer overdoen (misschien volgend jaar?).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten